In deze tijd vol lichtjes, kerstgroen en hopelijk een beetje gezelligheid, is er misschien ook tijd om weer eens stil te staan bij het leven. Misschien is het tijd voor een verhaal……..
Het vertellen van een verhaal is al eeuwenoud, maar raakt helaas een beetje in het slob. De kinderen voorlezen komt gelukkig weer terug, maar een verhaal onder de kerstboom kan ik je aanbevelen. Lees een mooi verhaal voor of bedenk er eentje zelf.
Deze column gaat toch altijd over dingen rond een overlijden en ditmaal over verhalen. Een afscheid is fijn als het een verhaal vertelt, het verhaal van het leven van de overledene. Al dan niet als metafoor.
Mijn buurvrouw is een paar weken terug overleden en voor haar wilde ik iets speciaals doen. Het werd een verhaal, een bestaand verhaal, herschreven. Hier als eerbetoon aan haar:
Het begon klein en eenvoudig, maar het groeide, die kleine rode bloem.
Degenen aan wie de zorg voor deze bloem was opgedragen, omringden deze nieuwe scheut met toewijding en liefde, tot deze bloem zelf sterk genoeg was.
Soms kwam de eigenaar van de tuin kijken en hij ging met zorg te werk; hij gaf ze water en mest en sommige bloemen, die extra zorg nodig hadden, plukte hij zelf.
De mooie rode bloem kwam verder tot bloei en werd een juweel. De bloem had oog voor andere soortgenoten, overwoekerde ze niet en verdrong de andere planten niet.
Op een gegeven moment raakten haar bladeren verstrikt in die van een andere bloem, een witte. Uit hun samenbloeien ontstonden nieuwe scheuten, die ze met liefde omringden. Dit kleine bloembed stond in de zon en zorgde voor geur en kleur in de tuin. De man van de tuin zag en was tevreden.
Maar na verloop van jaren nam de kleur van de bloem af. Ze verloor aan kracht.
De man van de tuin zette zijn beste tuinlieden in en de bloem leefde op.
De witte bloem beschutte de rode en zo kreeg de rode bloem weer geur en fleur.
En toch verwelkte de rode bloem beetje bij beetje. Het water en de kunstmest hielpen nog weinig meer.
Toen is een paar dagen geleden, de man van de tuin gekomen. Heel stil heeft hij in de nacht de rode bloem geplukt,…vlug en zonder pijn te doen.
De andere bloemen waren bedroefd en vroegen: “waarom?”
En de man van de tuin zei: “Het is goed zo, ik heb zelf de zorg voor deze mooie bloem ter hand genomen. Ik zal voor haar zorgen.”
Ik wens u een heel mooi, gelukkig en gezond nieuwjaar.
Barbara Alma
donderdag 15 december 2011
donderdag 24 november 2011
Wat zijn jouw wensen als je overlijdt?
Heb je wel eens nagedacht over wat je zou willen na jouw overlijden? Ken je de wensen van je partner of je ouders?
Veel mensen schuiven zaken die met dood en begraven te maken hebben voor zich uit: “Dat komt later wel hoor, daar wil ik nu nog niet over nadenken.” Het is een begrijpelijke reactie, maar misschien is het toch een overweging waard om eens een paar dingen op te schrijven, al is het maar op een kladje.
Het is belangrijk voor jezelf, maar het is zeker belangrijk voor je naasten. Stel je eens voor dat je familie, bij een plotseling overlijden, moet gaan beslissen over elementaire zaken als begraven of cremeren, zonder dat ze van jou daarover iets gehoord hebben. Het maakt het voor hen gemakkelijker, als ze weten dat ze volgens jouw wens handelen!
Bij iedere uitvaartondernemer kan je vragen om een wensenlijst. Vaak is deze te downloaden vanaf de website. De lijst kan je met een uitvaartleider bespreken, of zelf invullen en bewaren bij je papieren.
Heb je nog vragen? Bel naar 035-6910743 of kijk op www.almauitvaartzorg.nl
Barbara Alma
Veel mensen schuiven zaken die met dood en begraven te maken hebben voor zich uit: “Dat komt later wel hoor, daar wil ik nu nog niet over nadenken.” Het is een begrijpelijke reactie, maar misschien is het toch een overweging waard om eens een paar dingen op te schrijven, al is het maar op een kladje.
Het is belangrijk voor jezelf, maar het is zeker belangrijk voor je naasten. Stel je eens voor dat je familie, bij een plotseling overlijden, moet gaan beslissen over elementaire zaken als begraven of cremeren, zonder dat ze van jou daarover iets gehoord hebben. Het maakt het voor hen gemakkelijker, als ze weten dat ze volgens jouw wens handelen!
Bij iedere uitvaartondernemer kan je vragen om een wensenlijst. Vaak is deze te downloaden vanaf de website. De lijst kan je met een uitvaartleider bespreken, of zelf invullen en bewaren bij je papieren.
Heb je nog vragen? Bel naar 035-6910743 of kijk op www.almauitvaartzorg.nl
Barbara Alma
dinsdag 4 oktober 2011
Herdenkingsmiddag 2011
Nog niet zolang geleden was het voor katholieken gewoonte om op 2 november op Allerzielen naar het graf van familie te gaan om het schoon te maken, bloemen neer te leggen en de overledenen te gedenken. Tegenwoordig wordt het hier gevierd in de kerk maar in Belgie schijnt het nog steeds gebruikelijk te zijn om potten chrysanten op de graven te zetten. In Zuid-Amerika gaan families naar het kerkhof met tassen vol eten en drinken. Ze versieren de graven, maken muziek en maken er een groot feest van.
In de Protestantse kerk wordt Allerzielen niet gevierd, zij herdenken eenmaal per jaar op de laatste zondag van het kerkelijk jaar. Dit is de laatste of één na laatste zondag van november.
Er zijn tegenwoordig heel veel mensen die geen lid meer zijn van een kerk, maar wel graag iemand willen herdenken. Er zijn steeds meer initiatieven om de mogelijkheid te scheppen om op een andere manier te herdenken.
Sinds vorig jaar organiseert Alma Uitvaartzorg een herdenkingsmiddag.
Op 5 november 2011 is het weer zover en ben je (gelovig en niet gelovig) van harte welkom van 16.00 - 18.00 uur in het Andreashuis in Naarden Vesting. Een fijne middag waarbij wordt stilgestaan bij het sterven, maar ook bij het leven. Zo zal Saskia van de Linde zingen onder begeleiding van Alwin Kluit, komt er een koor, worden er verhalen verteld en is er een drankje na afloop. Iedereen is welkom.
De organisatie is in handen van Alma Uitvaartzorg.
Toegang is gratis, voor de drankjes wordt een vergoeding gevraagd.
Wil je gegarandeerd zijn van een zitplaats, meldt je dan van te voren aan (vóór 1 november) door een mail te sturen naar info@almauitvaartzorg.nl of te bellen naar 035 - 6910743.
Je vindt Het Andreashuis op de Turfpoortstraat 29, 1411ED te Naarden. (Graag parkeren op het Adriaan Dortsmanplein achter de Turfpoortstraat)
Heb je nog vragen? Bel naar 035-6910743 of kijk op www.almauitvaartzorg.nl
Graag tot 5 november,
Barbara Alma
In de Protestantse kerk wordt Allerzielen niet gevierd, zij herdenken eenmaal per jaar op de laatste zondag van het kerkelijk jaar. Dit is de laatste of één na laatste zondag van november.
Er zijn tegenwoordig heel veel mensen die geen lid meer zijn van een kerk, maar wel graag iemand willen herdenken. Er zijn steeds meer initiatieven om de mogelijkheid te scheppen om op een andere manier te herdenken.
Sinds vorig jaar organiseert Alma Uitvaartzorg een herdenkingsmiddag.
Op 5 november 2011 is het weer zover en ben je (gelovig en niet gelovig) van harte welkom van 16.00 - 18.00 uur in het Andreashuis in Naarden Vesting. Een fijne middag waarbij wordt stilgestaan bij het sterven, maar ook bij het leven. Zo zal Saskia van de Linde zingen onder begeleiding van Alwin Kluit, komt er een koor, worden er verhalen verteld en is er een drankje na afloop. Iedereen is welkom.
De organisatie is in handen van Alma Uitvaartzorg.
Toegang is gratis, voor de drankjes wordt een vergoeding gevraagd.
Wil je gegarandeerd zijn van een zitplaats, meldt je dan van te voren aan (vóór 1 november) door een mail te sturen naar info@almauitvaartzorg.nl of te bellen naar 035 - 6910743.
Je vindt Het Andreashuis op de Turfpoortstraat 29, 1411ED te Naarden. (Graag parkeren op het Adriaan Dortsmanplein achter de Turfpoortstraat)
Heb je nog vragen? Bel naar 035-6910743 of kijk op www.almauitvaartzorg.nl
Graag tot 5 november,
Barbara Alma
zondag 25 september 2011
Wat is een 'rechthebbende'
Bij het regelen van de uitvaart zal de uitvaartbegeleidster al snel de vraag stellen wie de rechthebbende gaat worden. De rechthebbende is degene die officieel opdracht geeft tot cremeren of begraven en de papieren van de aanvraag tekent.
In geval van crematie is deze handtekening een belangrijk identificatiemiddel bij het afhalen van de as. Deze persoon Is ‘eigenaar’ van de as en bepaalt wat er met de as gaat gebeuren. Hij of zij is tevens degene die het voor het zeggen heeft als er geen wens van de overledene bekend is.
Soms is niet iedereen het eens over de bestemming van de as. Formeel is het zo dat de rechthebbende beslist, maar de rechter kan in een rechtszaak de formaliteiten opzij zetten. In zaken tussen familieleden waarbij werd geprocedeerd over het verstrooien of het bewaren van as, koos de rechter altijd voor bewaren. Verstrooien kan later altijd nog, andersom niet.
Bij begraven komt er nog iets meer bij kijken.
De rechthebbende is in eerste instantie de persoon die opdracht heeft gegeven tot de begrafenis of bijzetting. Later kan dit ook een persoon zijn op wie de grafrechten zijn overgeschreven. De rechthebbende heeft de rechten en plichten die bij het graf horen: de grafrechten. De naam van de rechthebbende wordt vermeld in de graf akte. Hierin staan ook het grafnummer en de gegevens van de persoon (of personen) die in het graf begraven ligt/liggen. Na de begrafenis of bijzetting ontvangt de rechthebbende de graf akte van de gemeente.
Rechten van de rechthebbende
• bepalen wie er in het graf begraven mag worden
• vergunning grafmonument aanvragen en laten plaatsen
• de grafrechten verlengen en/of overdragen
• informatie opvragen over het graf
Plichten van de rechthebbende
• het graf onderhouden
• zorgen voor de bekendheid van actuele adresgegevens. Omdat dit nogal eens misgaat,
vraagt de uitvaartbegeleidster tegenwoordig om het BSN nummer van de rechthebbende. De gemeente kan dan altijd de rechthebbende traceren.
Bron: uitvaart.nl
Heb je nog vragen? Bel naar 035-6910743 of kijk op www.almauitvaartzorg.nl
Barbara Alma
In geval van crematie is deze handtekening een belangrijk identificatiemiddel bij het afhalen van de as. Deze persoon Is ‘eigenaar’ van de as en bepaalt wat er met de as gaat gebeuren. Hij of zij is tevens degene die het voor het zeggen heeft als er geen wens van de overledene bekend is.
Soms is niet iedereen het eens over de bestemming van de as. Formeel is het zo dat de rechthebbende beslist, maar de rechter kan in een rechtszaak de formaliteiten opzij zetten. In zaken tussen familieleden waarbij werd geprocedeerd over het verstrooien of het bewaren van as, koos de rechter altijd voor bewaren. Verstrooien kan later altijd nog, andersom niet.
Bij begraven komt er nog iets meer bij kijken.
De rechthebbende is in eerste instantie de persoon die opdracht heeft gegeven tot de begrafenis of bijzetting. Later kan dit ook een persoon zijn op wie de grafrechten zijn overgeschreven. De rechthebbende heeft de rechten en plichten die bij het graf horen: de grafrechten. De naam van de rechthebbende wordt vermeld in de graf akte. Hierin staan ook het grafnummer en de gegevens van de persoon (of personen) die in het graf begraven ligt/liggen. Na de begrafenis of bijzetting ontvangt de rechthebbende de graf akte van de gemeente.
Rechten van de rechthebbende
• bepalen wie er in het graf begraven mag worden
• vergunning grafmonument aanvragen en laten plaatsen
• de grafrechten verlengen en/of overdragen
• informatie opvragen over het graf
Plichten van de rechthebbende
• het graf onderhouden
• zorgen voor de bekendheid van actuele adresgegevens. Omdat dit nogal eens misgaat,
vraagt de uitvaartbegeleidster tegenwoordig om het BSN nummer van de rechthebbende. De gemeente kan dan altijd de rechthebbende traceren.
Bron: uitvaart.nl
Heb je nog vragen? Bel naar 035-6910743 of kijk op www.almauitvaartzorg.nl
Barbara Alma
zondag 7 augustus 2011
Ter beschikking stellen aan de wetenschap
De meeste mensen kiezen voor begraven of cremeren, maar er is nog een andere mogelijkheid; het ‘ter beschikking stellen aan de wetenschap’. Je schenkt jouw lichaam dan aan een medische faculteit van een universiteit om te worden gebruikt voor medisch-wetenschappelijk onderwijs en onderzoek. Aan ‘het ter beschikking stellen’ zijn geen kosten verbonden.
Het telefoonnummer van een ‘anatomisch instituut’ bij jou in de buurt kan je opvragen bij de Informatielijn Donorvoorlichting van de Nederlandse Transplantatie Stichting (NTS) 0900 – 8212166.
Belangrijk hierbij is dat je jouw lichaam reeds bij leven daartoe moet bestemmen d.m.v. een gedagtekende en ondertekende wilsbeschikking of een notariële akte. De wilsbeschikking moet worden opgestuurd naar de faculteit van jouw keuze. Deze moet dan eerst de ‘ter beschikkingstelling’ accepteren. (Het aanbod van lichamen is al jaren veel hoger dan nodig. Daarom nemen sommige instituten nieuwe aanmeldingen niet meer aan).
Volgens de wet kunnen ook anderen bepalen dat het lichaam bestemd moet worden voor ontleding, maar in de praktijk is het zo dat universiteiten uitsluitend werken met een wilsbeschikking van de overledene.
De uitvaartbegeleider of de familie neemt na overlijden contact op met het in de formulieren genoemde faculteit. De universiteit verzorgt het vervoer. Meestal is er een samenwerkingsverband met een uitvaartondernemer die zowel de administratieve zaken als het overbrengen verzorgt.
Het lichaam moet intact zijn en moet binnen 24 uur na overlijden naar de betreffende faculteit worden overgebracht.
‘Ter beschikking stellen’ komt in de plaats van begraven of cremeren. De universiteit is verantwoordelijk voor de stoffelijke resten. De naaste familie doet dus afstand van het lichaam, begraven of cremeren in hun bijzijn is dus niet mogelijk. Bespreek met jouw naasten of zij daarmee om kunnen gaan, want voor hen is het een ander en vaak moeilijk afscheid.
Je kan nog wel worden verzorgd door de familie of door de uitvaartondernemer. Juist omdat de tijd om afscheid te nemen kort is, is dat belangrijk. Een afscheidsbijeenkomst zonder de aanwezigheid van jouw lichaam is natuurlijk mogelijk en belangrijk met het oog op de rouwverwerking.
Wanneer je je hebt laten registreren als donor en tevens hebt gekozen voor het ‘ter beschikking stellen’, let dan op. Donatie gaat altijd voor. Het lichaam is dan niet meer geschikt voor ontleding.
Heb je nog vragen? Bel naar 035-6910743 of kijk op www.almauitvaartzorg.nl
Barbara Alma
Het telefoonnummer van een ‘anatomisch instituut’ bij jou in de buurt kan je opvragen bij de Informatielijn Donorvoorlichting van de Nederlandse Transplantatie Stichting (NTS) 0900 – 8212166.
Belangrijk hierbij is dat je jouw lichaam reeds bij leven daartoe moet bestemmen d.m.v. een gedagtekende en ondertekende wilsbeschikking of een notariële akte. De wilsbeschikking moet worden opgestuurd naar de faculteit van jouw keuze. Deze moet dan eerst de ‘ter beschikkingstelling’ accepteren. (Het aanbod van lichamen is al jaren veel hoger dan nodig. Daarom nemen sommige instituten nieuwe aanmeldingen niet meer aan).
Volgens de wet kunnen ook anderen bepalen dat het lichaam bestemd moet worden voor ontleding, maar in de praktijk is het zo dat universiteiten uitsluitend werken met een wilsbeschikking van de overledene.
De uitvaartbegeleider of de familie neemt na overlijden contact op met het in de formulieren genoemde faculteit. De universiteit verzorgt het vervoer. Meestal is er een samenwerkingsverband met een uitvaartondernemer die zowel de administratieve zaken als het overbrengen verzorgt.
Het lichaam moet intact zijn en moet binnen 24 uur na overlijden naar de betreffende faculteit worden overgebracht.
‘Ter beschikking stellen’ komt in de plaats van begraven of cremeren. De universiteit is verantwoordelijk voor de stoffelijke resten. De naaste familie doet dus afstand van het lichaam, begraven of cremeren in hun bijzijn is dus niet mogelijk. Bespreek met jouw naasten of zij daarmee om kunnen gaan, want voor hen is het een ander en vaak moeilijk afscheid.
Je kan nog wel worden verzorgd door de familie of door de uitvaartondernemer. Juist omdat de tijd om afscheid te nemen kort is, is dat belangrijk. Een afscheidsbijeenkomst zonder de aanwezigheid van jouw lichaam is natuurlijk mogelijk en belangrijk met het oog op de rouwverwerking.
Wanneer je je hebt laten registreren als donor en tevens hebt gekozen voor het ‘ter beschikking stellen’, let dan op. Donatie gaat altijd voor. Het lichaam is dan niet meer geschikt voor ontleding.
Heb je nog vragen? Bel naar 035-6910743 of kijk op www.almauitvaartzorg.nl
Barbara Alma
zondag 3 juli 2011
Cremeren (een korte samenvatting)
In de keuze voor een crematorium ben je geheel vrij, rondom Naarden-Bussum gaat het om Bilthoven (‘Den en Rust’), Amersfoort, Amsterdam (‘De Nieuwe Ooster’ en ‘Westerveld’) of Almere.
Bij aankomst voor een plechtigheid, wordt de familie meestal opgevangen in de familiekamer en de genodigden in de genodigdenruimte. De uitvaartleidster zorgt ervoor dat de kist en de bloemen klaar worden gezet en de aula klaar wordt gemaakt voor ontvangst. Daarna kunnen de familieleden alles rond de kist net zo inrichten als zij dat zelf willen. Hierna komen de genodigden binnen. Soms is heet zo dat de kist naar binnen kan worden gedragen door familie of vrienden, maar dat is niet in ieder crematorium mogelijk.
Een crematorium heeft altijd één of meerdere aula’s voor de afscheidsplechtigheid. Soms is er een ‘familieaula’ voor een klein gezelschap, bijvoorbeeld in De Nieuwe Ooster en in Westerveld. Van het afscheid kan een geluidsopname worden gemaakt en soms is beeldregistratie mogelijk.
Gebruik van de aula is niet verplicht, het afscheid kan ook plaatsvinden op een andere locatie. De overledene wordt dan daarna ‘en petit comité’ naar het crematorium gebracht. Daar kan dan afscheid worden genomen in een kleine ontvangstkamer of in de crematieruimte.
Aansluitend is er vaak een condoleance, ook dit is niet verplicht. Maar de tijd van ‘slappe koffie met droge cake’ is echt voorbij, crematoria hebben een uitgebreide en heel goede catering. Zowel voor de aula als voor de koffiekamer staan vaste tijden. Vraag aan de uitvaartleider om wat extra tijd te reserveren, dan heb je niet dat fabrieksgevoel.
Als iedereen de aula heeft verlaten, brengen aulamedewerkers de kist naar de crematieruimte. De crematie vindt meestal plaats aansluitend aan het afscheid. Als je dat wil mag je mee, de aulamedewerker legt dan precies uit wat er gaat gebeuren.
Eerst wordt het metalen beslag van de kist gehaald, daarna wordt de kist in de oven gezet. De kist gaat dus mee, het vormt zo’n 5% van de as die overblijft. Metaal wat in het lichaam zit, bijvoorbeeld de onderdelen van een kunstheup, maar ook edelmetalen, worden later uit de as gefilterd. De metalen worden verzameld en de opbrengst gaat jaarlijks naar een goed doel.
Op de kist wordt een steentje gelegd met het crematienummer. Omdat het steentje niet verbrand, is dat de garantie dat de as hoort bij de overledene. Het verbrandingsproces duurt 1,5 à 2 uur.
De as blijft een maand bij het crematorium, hierna wordt het vrijgegeven. Verstrooien, begraven in een urnengraf of plaatsing in urnenmuur (columbarium) kan bij het crematorium, maar mag ook elders. Je krijgt hierover een brief van het crematorium. Wanneer je de as ophaalt zonder sier-urn, krijg je deze mee in een blik of kartonnen koker. Hierin zit de as, meestal in een plastic houder, samen met het steentje. De as is vrij zwaar, gemiddeld weegt dit rond de 3 kilo.
Heb je nog vragen? Bel naar 035-6910743 of kijk op www.almauitvaartzorg.nl
Barbara Alma
Bij aankomst voor een plechtigheid, wordt de familie meestal opgevangen in de familiekamer en de genodigden in de genodigdenruimte. De uitvaartleidster zorgt ervoor dat de kist en de bloemen klaar worden gezet en de aula klaar wordt gemaakt voor ontvangst. Daarna kunnen de familieleden alles rond de kist net zo inrichten als zij dat zelf willen. Hierna komen de genodigden binnen. Soms is heet zo dat de kist naar binnen kan worden gedragen door familie of vrienden, maar dat is niet in ieder crematorium mogelijk.
Een crematorium heeft altijd één of meerdere aula’s voor de afscheidsplechtigheid. Soms is er een ‘familieaula’ voor een klein gezelschap, bijvoorbeeld in De Nieuwe Ooster en in Westerveld. Van het afscheid kan een geluidsopname worden gemaakt en soms is beeldregistratie mogelijk.
Gebruik van de aula is niet verplicht, het afscheid kan ook plaatsvinden op een andere locatie. De overledene wordt dan daarna ‘en petit comité’ naar het crematorium gebracht. Daar kan dan afscheid worden genomen in een kleine ontvangstkamer of in de crematieruimte.
Aansluitend is er vaak een condoleance, ook dit is niet verplicht. Maar de tijd van ‘slappe koffie met droge cake’ is echt voorbij, crematoria hebben een uitgebreide en heel goede catering. Zowel voor de aula als voor de koffiekamer staan vaste tijden. Vraag aan de uitvaartleider om wat extra tijd te reserveren, dan heb je niet dat fabrieksgevoel.
Als iedereen de aula heeft verlaten, brengen aulamedewerkers de kist naar de crematieruimte. De crematie vindt meestal plaats aansluitend aan het afscheid. Als je dat wil mag je mee, de aulamedewerker legt dan precies uit wat er gaat gebeuren.
Eerst wordt het metalen beslag van de kist gehaald, daarna wordt de kist in de oven gezet. De kist gaat dus mee, het vormt zo’n 5% van de as die overblijft. Metaal wat in het lichaam zit, bijvoorbeeld de onderdelen van een kunstheup, maar ook edelmetalen, worden later uit de as gefilterd. De metalen worden verzameld en de opbrengst gaat jaarlijks naar een goed doel.
Op de kist wordt een steentje gelegd met het crematienummer. Omdat het steentje niet verbrand, is dat de garantie dat de as hoort bij de overledene. Het verbrandingsproces duurt 1,5 à 2 uur.
De as blijft een maand bij het crematorium, hierna wordt het vrijgegeven. Verstrooien, begraven in een urnengraf of plaatsing in urnenmuur (columbarium) kan bij het crematorium, maar mag ook elders. Je krijgt hierover een brief van het crematorium. Wanneer je de as ophaalt zonder sier-urn, krijg je deze mee in een blik of kartonnen koker. Hierin zit de as, meestal in een plastic houder, samen met het steentje. De as is vrij zwaar, gemiddeld weegt dit rond de 3 kilo.
Heb je nog vragen? Bel naar 035-6910743 of kijk op www.almauitvaartzorg.nl
Barbara Alma
zondag 5 juni 2011
Begraven (een korte samenvatting)
Vroeger werd er vaak in de kerk begraven, toen dat te klein en te onhygiënisch werd (hier komt de uitdrukking ‘rijke stinkerd’ vandaan) werd er buiten naar ruimte gezocht. Tegenwoordig zijn de begraafplaatsen verdeeld in ‘Bijzondere begraafplaatsen’; deze worden niet door de gemeente beheerd zoals joodse, islamistische, katholieke en hervormde begraafplaatsen en/of kerkhoven of natuurbegraafplaatsen (in het bos). En ‘Algemene begraafplaatsen’, deze worden wel door de gemeente beheerd en hebben vaak een apart katholiek of een apart islamitisch gedeelte.
Kies je voor begraven, dan is de keuze voor de begraafplaats meestal vrij, soms moet de overledene wonen of lid zijn van de parochie in de plaats waar wordt begraven. Iedere begraafplaats kent zijn eigen regels en de kosten verschillen per begraafplaats.
Op sommige begraafplaatsen mag je (tegen betaling) de plaats van het graf zelf kiezen. Wanneer je niet kiest wordt je ‘op rij’ begraven, wat betekent dat jouw graf komt te liggen naast het laatst gedolven graf.
In Nederland kennen we het zgn. zandgraf (in de aarde) en de grafkelder (een stenen bak). In een graf is plaats voor één, twee of drie kisten, ook dat is per begraafplaats verschillend. De kisten worden gestapeld. Bij een zandgraf zit tussen iedere kist 30 cm aarde en tussen de laatste kist en het gras (maaiveld) 65 cm.
Veel mensen denken dat er beestjes bij de kist kunnen komen, maar dat is onzin. Het graf is zo diep, daar is geen zuurstof meer.
Bovengronds begraven komt in Nederland nog niet veel voor, maar dat is wel in ontwikkeling. De grafruimte is dan gelijk aan de stenen bak van de kelder. Overigens is een kist niet verplicht, begraven mag ook in een wade.
We kennen twee soorten graven: een algemeen graf en een particulier graf. Een algemeen graf is een graf waarover de gemeente mag beschikken en bepalen wie er in komt te liggen. Zo’n graf huur je voor de periode van tien jaar en is goedkoper dan een particulier graf.
Een particulier graf is een graf waarover de familie mag beschikken; er is een zgn. rechthebbende die voor een periode van 20 tot 30 jaar mag bepalen wat er met het graf gebeurt. Dat recht kan met steeds tien jaar worden verlengd (oude graven kennen nog eeuwig recht).
In Nederland kennen we tien jaar grafrust. Na tien jaar mag het graf worden geruimd of geschud. Bij ruimen wordt het graf geleegd en worden eventuele resten die over zijn, verzameld en elders op de begraafplaats bewaard. Bij schudden worden de resten onderin het graf gelegd met daaroverheen een laag aarde. Het graf wordt dan opnieuw uitgegeven. Let op, vaak vervalt dan eeuwig recht en gaat het nieuwe recht van 20 jaar gelden!
Bij het begraven wordt de kist op het graf geplaatst. Wanneer er touwen worden gebruikt, wordt de kist eerst geplaatst op twee balkjes. Deze worden verwijderd, waarna mensenhanden de kist langzaam laten zakken. Bij het gebruik van een graflift wordt de kist op twee staalkabels geplaatst. Hierbij kan de kist blijven staan, of dalen tot het maaiveld of tot op de bodem. Soms wordt het graf afgedekt met takken groen zodat de bodem uit het zicht is.
Tot slot kan afscheid genomen worden door een schepje zand in het graf te gooien; je hoort dan wel het zand op de kist vallen. Mensen die dat geluid onaangenaam vinden, kiezen vaak voor strooibloemen.
Nadat iedereen het graf verlaten heeft, maakt de beheerder het graf dicht en worden de bloemen op het graf geplaatst. Vaak komt er een (tijdelijk) bordje te staan met de naam van de overledene. Soms vinden nabestaanden het fijn het graf zelf te dichten. Meestal kan dat wel, maar bedenk wel dat het een flinke tijd duurt eer het graf dicht is.
De grond moet drie tot zes maanden inklinken voordat er een monument kan worden geplaatst.
Sommige nabestaanden komen iedere dag, sommigen komen er nooit meer. In het laatste geval verwaarloosde dan een graf. Om dat tegen te gaan hebben de meeste begraafplaatsen een verplicht bedrag per jaar ingesteld waarvoor het algemeen onderhoud wordt gedaan en 1 x per jaar het graf wordt schoongemaakt. Sommige steenhouwerijen hebben maandelijks onderhoud in hun pakket.
Heeft u nog vragen? Bel naar 035-6910743 of mail naar info@almauitvaartzorg.nl
Barbara Alma (www.almauitvaartzorg.nl)
Kies je voor begraven, dan is de keuze voor de begraafplaats meestal vrij, soms moet de overledene wonen of lid zijn van de parochie in de plaats waar wordt begraven. Iedere begraafplaats kent zijn eigen regels en de kosten verschillen per begraafplaats.
Op sommige begraafplaatsen mag je (tegen betaling) de plaats van het graf zelf kiezen. Wanneer je niet kiest wordt je ‘op rij’ begraven, wat betekent dat jouw graf komt te liggen naast het laatst gedolven graf.
In Nederland kennen we het zgn. zandgraf (in de aarde) en de grafkelder (een stenen bak). In een graf is plaats voor één, twee of drie kisten, ook dat is per begraafplaats verschillend. De kisten worden gestapeld. Bij een zandgraf zit tussen iedere kist 30 cm aarde en tussen de laatste kist en het gras (maaiveld) 65 cm.
Veel mensen denken dat er beestjes bij de kist kunnen komen, maar dat is onzin. Het graf is zo diep, daar is geen zuurstof meer.
Bovengronds begraven komt in Nederland nog niet veel voor, maar dat is wel in ontwikkeling. De grafruimte is dan gelijk aan de stenen bak van de kelder. Overigens is een kist niet verplicht, begraven mag ook in een wade.
We kennen twee soorten graven: een algemeen graf en een particulier graf. Een algemeen graf is een graf waarover de gemeente mag beschikken en bepalen wie er in komt te liggen. Zo’n graf huur je voor de periode van tien jaar en is goedkoper dan een particulier graf.
Een particulier graf is een graf waarover de familie mag beschikken; er is een zgn. rechthebbende die voor een periode van 20 tot 30 jaar mag bepalen wat er met het graf gebeurt. Dat recht kan met steeds tien jaar worden verlengd (oude graven kennen nog eeuwig recht).
In Nederland kennen we tien jaar grafrust. Na tien jaar mag het graf worden geruimd of geschud. Bij ruimen wordt het graf geleegd en worden eventuele resten die over zijn, verzameld en elders op de begraafplaats bewaard. Bij schudden worden de resten onderin het graf gelegd met daaroverheen een laag aarde. Het graf wordt dan opnieuw uitgegeven. Let op, vaak vervalt dan eeuwig recht en gaat het nieuwe recht van 20 jaar gelden!
Bij het begraven wordt de kist op het graf geplaatst. Wanneer er touwen worden gebruikt, wordt de kist eerst geplaatst op twee balkjes. Deze worden verwijderd, waarna mensenhanden de kist langzaam laten zakken. Bij het gebruik van een graflift wordt de kist op twee staalkabels geplaatst. Hierbij kan de kist blijven staan, of dalen tot het maaiveld of tot op de bodem. Soms wordt het graf afgedekt met takken groen zodat de bodem uit het zicht is.
Tot slot kan afscheid genomen worden door een schepje zand in het graf te gooien; je hoort dan wel het zand op de kist vallen. Mensen die dat geluid onaangenaam vinden, kiezen vaak voor strooibloemen.
Nadat iedereen het graf verlaten heeft, maakt de beheerder het graf dicht en worden de bloemen op het graf geplaatst. Vaak komt er een (tijdelijk) bordje te staan met de naam van de overledene. Soms vinden nabestaanden het fijn het graf zelf te dichten. Meestal kan dat wel, maar bedenk wel dat het een flinke tijd duurt eer het graf dicht is.
De grond moet drie tot zes maanden inklinken voordat er een monument kan worden geplaatst.
Sommige nabestaanden komen iedere dag, sommigen komen er nooit meer. In het laatste geval verwaarloosde dan een graf. Om dat tegen te gaan hebben de meeste begraafplaatsen een verplicht bedrag per jaar ingesteld waarvoor het algemeen onderhoud wordt gedaan en 1 x per jaar het graf wordt schoongemaakt. Sommige steenhouwerijen hebben maandelijks onderhoud in hun pakket.
Heeft u nog vragen? Bel naar 035-6910743 of mail naar info@almauitvaartzorg.nl
Barbara Alma (www.almauitvaartzorg.nl)
zaterdag 7 mei 2011
Kisten en wades
Ik hoor vaak zeggen: “Doe mij maar in de goedkoopste kist, alles wordt toch verbrand.”
Daar ben ik het niet helemaal mee eens, wat weer een mooi onderwerp is voor deze column.
Een kist moet passen bij de persoon. Na het sluiten van het deksel wordt de kist de personificatie van de overledene. Het is heel onbevredigend als die er heel anders uitziet dan wat de overledene mooi had gevonden.
Dat de kist bij de overledene moet passen, is ook de reden dat er tegenwoordig soms kisten worden beschilderd, of dat alle genodigden er iets op mogen schrijven. Als de familie de buitenkant ‘mooi’ wil laten, is de binnenkant van het deksel een prachtig schoolbord om van alles op te schrijven en om tekeningen en foto’s op te plakken.
Tegenwoordig is er keuze uit heel veel verschillende soorten kisten. Naast de grote kistenfabrieken, die min of meer standaardkisten leveren, zijn er ook kunstenaars die kistenmaker zijn geworden en fabriekjes die kunst zijn gaan maken.
Als je wat meer geld kan besteden, dan kan bijvoorbeeld de hobby van de overledene worden uitgebeeld: zo is er een kist in de vorm van een biljarttafel. Nu lach je misschien, maar die kist ziet er prachtig uit! Heel respectvol, maar passend bij degene die blijkbaar biljarten als passie had.
Kisten worden meestal gemaakt van spaanplaat (met een folie- of een fineerlaagje) of van massief hout. Maar ook van bijvoorbeeld karton, bamboe, riet of vilt. Er wordt steeds meer gewerkt met verantwoorde materialen, waar mogelijk met FSC-keurmerk en van milieuvriendelijke grondstoffen. Vroeger was de voering van glimmend satijn, nu meestal van ongebleekt katoen.
Bij begraven is de verwachte levensduur van een kist van spaanplaat ongeveer één jaar, gemaakt van vuren tien jaar en van eiken vijfentwintig jaar.
Móet je in een kist of mag het ook anders? Het kan anders, het mag ook met een doek: een wade. Er worden ‘officiële’ wades verkocht, maar in feite voldoen alle doeken, als ze maar groot genoeg zijn. Het lichaam moet totaal bedekt zijn wanneer het gecremeerd wordt of begraven. Daarbij moet het lichaam ondersteund worden door een opbaarplank van hout of van wilgentenen.
Heb je nog vragen? Bel naar 035-6910743 of kijk op www.almauitvaartzorg.nl
Barbara Alma
Daar ben ik het niet helemaal mee eens, wat weer een mooi onderwerp is voor deze column.
Een kist moet passen bij de persoon. Na het sluiten van het deksel wordt de kist de personificatie van de overledene. Het is heel onbevredigend als die er heel anders uitziet dan wat de overledene mooi had gevonden.
Dat de kist bij de overledene moet passen, is ook de reden dat er tegenwoordig soms kisten worden beschilderd, of dat alle genodigden er iets op mogen schrijven. Als de familie de buitenkant ‘mooi’ wil laten, is de binnenkant van het deksel een prachtig schoolbord om van alles op te schrijven en om tekeningen en foto’s op te plakken.
Tegenwoordig is er keuze uit heel veel verschillende soorten kisten. Naast de grote kistenfabrieken, die min of meer standaardkisten leveren, zijn er ook kunstenaars die kistenmaker zijn geworden en fabriekjes die kunst zijn gaan maken.
Als je wat meer geld kan besteden, dan kan bijvoorbeeld de hobby van de overledene worden uitgebeeld: zo is er een kist in de vorm van een biljarttafel. Nu lach je misschien, maar die kist ziet er prachtig uit! Heel respectvol, maar passend bij degene die blijkbaar biljarten als passie had.
Kisten worden meestal gemaakt van spaanplaat (met een folie- of een fineerlaagje) of van massief hout. Maar ook van bijvoorbeeld karton, bamboe, riet of vilt. Er wordt steeds meer gewerkt met verantwoorde materialen, waar mogelijk met FSC-keurmerk en van milieuvriendelijke grondstoffen. Vroeger was de voering van glimmend satijn, nu meestal van ongebleekt katoen.
Bij begraven is de verwachte levensduur van een kist van spaanplaat ongeveer één jaar, gemaakt van vuren tien jaar en van eiken vijfentwintig jaar.
Móet je in een kist of mag het ook anders? Het kan anders, het mag ook met een doek: een wade. Er worden ‘officiële’ wades verkocht, maar in feite voldoen alle doeken, als ze maar groot genoeg zijn. Het lichaam moet totaal bedekt zijn wanneer het gecremeerd wordt of begraven. Daarbij moet het lichaam ondersteund worden door een opbaarplank van hout of van wilgentenen.
Heb je nog vragen? Bel naar 035-6910743 of kijk op www.almauitvaartzorg.nl
Barbara Alma
maandag 4 april 2011
Verzorgen en opbaren
Vroeger heette het afleggen, tegenwoordig heet het ‘het verzorgen van de overledene’, dat klinkt toch veel aardiger.
Bij de ‘laatste verzorging’ wordt de overledene gewassen en gekleed en wordt eventueel make- up aangebracht. De verzorging wordt soms gedaan door de familie (vaak samen met de uitvaartbegeleider) en soms door een verzorgingsteam. Als je wil helpen, kan dat altijd. Het hoeft niet gelijk met wassen erbij, alleen het haar borstelen kan ook fijn zijn. Als overledene ben je kwetsbaar en het is fijn als de verzorging respectvol en in alle rust wordt gedaan.
Na een overlijden duurt het zo’n 2 uur voor het lichaam kouder aan gaat voelen en stijf gaat worden. Die stijfheid komt door het verstijven van de spieren, na een paar dagen trekt dat ook weer weg. Wanneer je de spieren een beetje masseert, worden ze wat slapper wat makkelijker is met het aankleden.
Wanneer gekozen is voor crematie, moet een eventuele pacemaker of insulinepomp worden verwijderd. Dit gebeurt vaak door een speciaal verzorgingsteam, maar sommige uitvaartbegeleiders kunnen dat zelf.
Wanneer gekozen is voor begraven, kies dan voor ‘niet synthetische’ kleding. Panties kan je vervangen door pantykousjes.
Bedenk met sieraden en bril of je deze met de overledene mee wil geven of als aandenken wil bewaren.
Een belangrijke vraag is: Waar wordt de overledene opgebaard?
Steeds vaker blijven mensen thuis, vroeger was dat ook heel gewoon. Bij twijfel stel ik vaak voor om het een nachtje te proberen. Verhuizen naar een rouwcentrum kan altijd nog. Tot nu toe vinden de meeste naasten het uiteindelijk prettig dat de overledene thuis blijft en nog bij hen is, het afscheid vindt dan geleidelijker plaats dan in een rouwcentrum.
Ook bij steeds meer verpleeghuizen is opbaring op de kamer of in huis mogelijk.
Bij een thuisopbaring komt de uitvaartbegeleider iedere dag de overledene verzorgen.
Wanneer er voor een standaard kist is gekozen, kan de kist meestal direct worden bezorgd. Bij bijzondere kisten duurt dat langer (zo’n 48 uur) en wordt een tijdelijke opbaarplank gebruikt. Uiteraard kan een overledene ook op bed worden opgebaard. Er komt een koeling op het bed of onder de kist en de opbaarplek kan mooi worden gemaakt met kaarsen, bloemen en alles wat je mooi vindt.
Wil je geen thuisopbaring of zijn de omstandigheden zo dat het niet kan, dan wordt de overledene overgebracht naar een rouwcentrum. Bezoek is hier op afspraak.
Sommige centra hebben ‘24 uurs kamers’, je eigen ruimte, waar je de sleutel van krijgt. Je kan er soms zelfs blijven slapen.
In Naarden loopt een aanvraag voor zo’n centrum, maar dat kan nog heel lang duren.
Alma Uitvaartzorg mag gelukkig gebruik maken van de rouwcentra van de collega’s.
Heb je nog vragen? Reageer op dit blog, bel naar 035-6910743 of mail naar info@almauitvaartzorg.nl.
Barbara Alma
www.almauitvaartzorg.nl
Bij de ‘laatste verzorging’ wordt de overledene gewassen en gekleed en wordt eventueel make- up aangebracht. De verzorging wordt soms gedaan door de familie (vaak samen met de uitvaartbegeleider) en soms door een verzorgingsteam. Als je wil helpen, kan dat altijd. Het hoeft niet gelijk met wassen erbij, alleen het haar borstelen kan ook fijn zijn. Als overledene ben je kwetsbaar en het is fijn als de verzorging respectvol en in alle rust wordt gedaan.
Na een overlijden duurt het zo’n 2 uur voor het lichaam kouder aan gaat voelen en stijf gaat worden. Die stijfheid komt door het verstijven van de spieren, na een paar dagen trekt dat ook weer weg. Wanneer je de spieren een beetje masseert, worden ze wat slapper wat makkelijker is met het aankleden.
Wanneer gekozen is voor crematie, moet een eventuele pacemaker of insulinepomp worden verwijderd. Dit gebeurt vaak door een speciaal verzorgingsteam, maar sommige uitvaartbegeleiders kunnen dat zelf.
Wanneer gekozen is voor begraven, kies dan voor ‘niet synthetische’ kleding. Panties kan je vervangen door pantykousjes.
Bedenk met sieraden en bril of je deze met de overledene mee wil geven of als aandenken wil bewaren.
Een belangrijke vraag is: Waar wordt de overledene opgebaard?
Steeds vaker blijven mensen thuis, vroeger was dat ook heel gewoon. Bij twijfel stel ik vaak voor om het een nachtje te proberen. Verhuizen naar een rouwcentrum kan altijd nog. Tot nu toe vinden de meeste naasten het uiteindelijk prettig dat de overledene thuis blijft en nog bij hen is, het afscheid vindt dan geleidelijker plaats dan in een rouwcentrum.
Ook bij steeds meer verpleeghuizen is opbaring op de kamer of in huis mogelijk.
Bij een thuisopbaring komt de uitvaartbegeleider iedere dag de overledene verzorgen.
Wanneer er voor een standaard kist is gekozen, kan de kist meestal direct worden bezorgd. Bij bijzondere kisten duurt dat langer (zo’n 48 uur) en wordt een tijdelijke opbaarplank gebruikt. Uiteraard kan een overledene ook op bed worden opgebaard. Er komt een koeling op het bed of onder de kist en de opbaarplek kan mooi worden gemaakt met kaarsen, bloemen en alles wat je mooi vindt.
Wil je geen thuisopbaring of zijn de omstandigheden zo dat het niet kan, dan wordt de overledene overgebracht naar een rouwcentrum. Bezoek is hier op afspraak.
Sommige centra hebben ‘24 uurs kamers’, je eigen ruimte, waar je de sleutel van krijgt. Je kan er soms zelfs blijven slapen.
In Naarden loopt een aanvraag voor zo’n centrum, maar dat kan nog heel lang duren.
Alma Uitvaartzorg mag gelukkig gebruik maken van de rouwcentra van de collega’s.
Heb je nog vragen? Reageer op dit blog, bel naar 035-6910743 of mail naar info@almauitvaartzorg.nl.
Barbara Alma
www.almauitvaartzorg.nl
zaterdag 5 maart 2011
Wat gebeurt er nadat je hebt gebeld bij overlijden?
De meeste mensen bellen na een overlijden een uitvaartondernemer, maar dat is niet verplicht! Een uitvaartondernemer is 24 uur per dag / 7 dagen per week bereikbaar.
Het hangt een beetje af van de werkwijze van de uitvaartonderneming, maar in mijn bedrijf gebeurt het volgende:
In de meeste gevallen spreek je mij, maar bij verhindering wordt ik vervangen door collega’s met eenzelfde visie en werkwijze. Heel soms moeten we de voicemail aanzetten, dan wordt je binnen een uur teruggebeld. Je hebt de dagen die volgen steeds dezelfde contactpersoon/uitvaartbegeleidster.
Bij overlijden elders, regelen wij dat de overledene wordt verzorgd en overgebracht naar huis of naar een rouwcentrum. Bij overlijden thuis komen we naar het huisadres en brengen de overledene, indien gewenst, naar een rouwcentrum.
We proberen om binnen 1,5 uur bij je te zijn. Meestal is dat de uitvaartbegeleidster, maar soms komt er eerst een verzorgingsteam en komt de uitvaartbegeleidster later.
Als eerste wordt de overledene verzorgd. Als de mogelijkheden er zijn en als je dat wilt, gebeurt dat samen met jou. Het opbaren kan thuis of in een rouwcentrum, hierover in het volgende blog meer.
Hierna bespreek je samen de zaken die direct geregeld moeten worden. Zoals het uitzoeken van een kist of wade, de keuze van de begraafplaats of het crematorium, een passende afscheidslocatie, de datum, de rouwkaart en alles wat er verder bij een uitvaart komt kijken.
De uitvaartbegeleidster zal alles voor je regelen, voor zover jij dat wilt en zoals het het beste bij je past. Het is fijn dat er iemand is die dat voor je doet, jij kan dan je aandacht besteden aan het afscheid nemen, aan alle bezoek en aan jouw persoonlijke invulling van het afscheid.
De eerste dag is soms een beetje hectisch omdat de kaart moet worden verstuurd. Maar vaak kan de kaart best nog een dagje wachten, dat geeft een beetje rust.
Soms is het fijn om gelijk over de inhoud van het afscheid te praten, maar dat kan ook in een later stadium. Het is fijn als de uitvaart recht doet aan de overledene en het afscheid de sfeer draagt die past bij jou en de overledene. Wanneer je zelf actief betrokken bent bij de invulling van de uitvaart, zal je dat later helpen bij het verwerken.
Als er een kerkdienst is zal de dominee of pastoor de invulling samen met jou verzorgen, maar je kan het ook doen met een ritueel begeleider of met iemand van Alma Uitvaartzorg.
De dagen die volgen zullen we elkaar regelmatig spreken; Je krijgt al snel een draaiboekje waarin je alle details van de uitvaart terug kunt lezen en een kostenraming. En bij een thuisopbaring komt de uitvaartbegeleidster iedere dag langs om de overledene te verzorgen.
Deze dagen zijn net zo belangrijk als de uitvaart zelf. Gebruik ze goed, het zijn bijzondere, heel intieme dagen.
Heb je nog vragen? Reageer op dit blog, bel naar 035-6910743 of mail naar info@almauitvaartzorg.nl.
Barbara Alma
www.almauitvaartzorg.nl
Het hangt een beetje af van de werkwijze van de uitvaartonderneming, maar in mijn bedrijf gebeurt het volgende:
In de meeste gevallen spreek je mij, maar bij verhindering wordt ik vervangen door collega’s met eenzelfde visie en werkwijze. Heel soms moeten we de voicemail aanzetten, dan wordt je binnen een uur teruggebeld. Je hebt de dagen die volgen steeds dezelfde contactpersoon/uitvaartbegeleidster.
Bij overlijden elders, regelen wij dat de overledene wordt verzorgd en overgebracht naar huis of naar een rouwcentrum. Bij overlijden thuis komen we naar het huisadres en brengen de overledene, indien gewenst, naar een rouwcentrum.
We proberen om binnen 1,5 uur bij je te zijn. Meestal is dat de uitvaartbegeleidster, maar soms komt er eerst een verzorgingsteam en komt de uitvaartbegeleidster later.
Als eerste wordt de overledene verzorgd. Als de mogelijkheden er zijn en als je dat wilt, gebeurt dat samen met jou. Het opbaren kan thuis of in een rouwcentrum, hierover in het volgende blog meer.
Hierna bespreek je samen de zaken die direct geregeld moeten worden. Zoals het uitzoeken van een kist of wade, de keuze van de begraafplaats of het crematorium, een passende afscheidslocatie, de datum, de rouwkaart en alles wat er verder bij een uitvaart komt kijken.
De uitvaartbegeleidster zal alles voor je regelen, voor zover jij dat wilt en zoals het het beste bij je past. Het is fijn dat er iemand is die dat voor je doet, jij kan dan je aandacht besteden aan het afscheid nemen, aan alle bezoek en aan jouw persoonlijke invulling van het afscheid.
De eerste dag is soms een beetje hectisch omdat de kaart moet worden verstuurd. Maar vaak kan de kaart best nog een dagje wachten, dat geeft een beetje rust.
Soms is het fijn om gelijk over de inhoud van het afscheid te praten, maar dat kan ook in een later stadium. Het is fijn als de uitvaart recht doet aan de overledene en het afscheid de sfeer draagt die past bij jou en de overledene. Wanneer je zelf actief betrokken bent bij de invulling van de uitvaart, zal je dat later helpen bij het verwerken.
Als er een kerkdienst is zal de dominee of pastoor de invulling samen met jou verzorgen, maar je kan het ook doen met een ritueel begeleider of met iemand van Alma Uitvaartzorg.
De dagen die volgen zullen we elkaar regelmatig spreken; Je krijgt al snel een draaiboekje waarin je alle details van de uitvaart terug kunt lezen en een kostenraming. En bij een thuisopbaring komt de uitvaartbegeleidster iedere dag langs om de overledene te verzorgen.
Deze dagen zijn net zo belangrijk als de uitvaart zelf. Gebruik ze goed, het zijn bijzondere, heel intieme dagen.
Heb je nog vragen? Reageer op dit blog, bel naar 035-6910743 of mail naar info@almauitvaartzorg.nl.
Barbara Alma
www.almauitvaartzorg.nl
zaterdag 5 februari 2011
Wat moet je doen als er iemand doodgaat?
Voortaan maandelijks in dit blog korte en overzichtelijke informatie over steeds een andere onderwerp in de uitvaartbranche.
Deze maand: Wat moet je doen als er iemand doodgaat?
Veel mensen hebben gevraagd wat je nou eigenlijk moet doen als er iemand overlijdt.
Hieronder de meest voorkomende situaties:
Als iemand thuis overlijdt:
Bel direct de huisarts. Deze moet constateren dat de overledene ook daadwerkelijk is overleden. Neem daarna, als dat mogelijk is, de rust om zelf afscheid te nemen nu je nog ongestoord samen bent en je dierbare nog rustig op bed ligt. Hierna bel je de uitvaartondernemer. Deze is 24 uur per dag bereikbaar en komt naar je toe om de overledene te verzorgen en de uitvaart te regelen.
Voor Alma Uitvaartzorg bel je het speciale meldnummer 06-31577320.
Bel met voor jou belangrijke mensen die je graag bij het gesprek met de uitvaartondernemer wilt hebben en schrijf punten op die je wilt bespreken. Een belangrijk punt is of je wil dat de overledene thuis wordt opgebaard of in een rouwcentrum.
Voor Alma Uitvaartzorg bel je het speciale meldnummer 06-31577320.
Bel met voor jou belangrijke mensen die je graag bij het gesprek met de uitvaartondernemer wilt hebben en schrijf punten op die je wilt bespreken. Een belangrijk punt is of je wil dat de overledene thuis wordt opgebaard of in een rouwcentrum.
Als iemand in een zorginstelling overlijdt:
Hier zal de zorginstelling een arts bellen om de dood vast te stellen. Probeer ook daar, als dat kan, de rust te nemen om een eerste afscheid te nemen. Hierna bel je zelf de uitvaartondernemer.
Als iemand in het ziekenhuis overlijdt:
Hier zal de dood worden geconstateerd door een arts van het ziekenhuis. De overledene wordt daarna overgebracht naar het mortuarium. Hierna bel je zelf de uitvaartondernemer.
Als iemand door een niet natuurlijke dood overlijdt (een ongeval of een misdrijf):
Bel 112. De overledene zal worden overgebracht naar het ziekenhuis of een speciaal mortuarium van de recherche. Hier zal de dood worden geconstateerd door een schouwarts. Deze procedure kan wat langer in beslag nemen omdat er soms onderzoek noodzakelijk is. De politie zal je op de hoogte brengen. Je belt zelf de uitvaartondernemer. Deze zal ervoor zorgen dat de overledene, wanneer het lichaam is ‘vrijgegeven’, wordt overgebracht naar waar jij dat wilt.
Op euthanasie kom ik een andere keer terug.
Overigens is een uitvaartondernemer in de arm nemen niet verplicht. Maar het is wel aan te raden, na een overlijden heb je al je energie nodig voor jezelf en je naasten.
Heb je nog vragen? Reageer op dit blog, bel 035-6910743, mail naar info@almauitvaartzorg.nl of ga naar www.almauitvaartzorg.nl.
Barbara Alma
Abonneren op:
Posts (Atom)